Ondertussen is het oktober,...maar overdag genieten we nog steeds temperaturen van 32 graden. We maken een nazomerse wandeling langs meertjes, bloemen, cactussen, palmen en grasvelden en zetten ons op een bankje neer. We kijken hoe de wind zachtjes ribbeltjes in het water waait. Onderweg komen we een grote tros dadels op de grond tegen. De meeste dadels hingen vorige week nog in tarijke trossen in de bomen maar zijn nu afgedaan. In de verte zien we allerlei buitenlanders voor een tenniscompetitie die gaande is. En onderweg zien we in een flits een gekko de weg oversteken. Al deze indrukken scheppen een vredig beeld waar mens en natuur rust vinden. Een rustige zomerse dag en 's avonds bij ondergaande zon genieten we verder van deze. Mijn schatje heeft een heerlijke menu gemaakt, de scampi's gemarineerd in look smaken heerlijk. Ook de egyptische kikkererwtensla is verfrissend. De portie koriander erin doet ons aan verre oorden denken;-)en de auberginesla doet onze smaakpapillen op hol slaan...
Natuurlijk laten we nog een plaatsje vrij voor deze heerlijke peperkoek cake'jes die mijn ventje gebakken heeft. Even lijkt het wel een uitgebreide Ramadam menu die ons hartjes bekoort. Net zoals Ramadam een feest is, is het hier ook steeds feest.
En iedere morgend,...staat er een heerlijk verfrissende versgeperste fruitsap voor me klaar. Dit weekend een mengeling van granaatappel, pompelmoes en vandaag van pompelmoes en citroen. En als tussendoortje, een lekker kokosdrankje. En als de zon het hele landschap met haar vuurrode bol inkleurt,...denken we. Dit is geen plaatje, dit is echt. En samen kleuren we onze weekendjes en momenten in. De woestijn met ontelbare zandkorreltjes, die we steeds inkleuren vol momentjes en als de wind waait, dan krijg je steeds opnieuw een verrassende kleurenpracht. Dit is de magie van de woestijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten