Na een weekje op adem komen en acclimatiseren, vonden we vandaag de tijd rijp om ons in de Caïrese chaos te begeven… met onze eigen auto. Spijtig genoeg ligt onze GPS in België op de zolder van Tante Juliette en eveneens spijtig is dat de wegwijzers - grotendeel weliswaar - Arabisch zijn…
Met de zon als ons kompas en wat opzoekwerk vooraf via onze afgetapte Wifi-internetverbinding (dank u buurman) zijn we zonder omwegen én brokken op onze bestemming geraakt in hartje Cairo: Zamalek, het meer “upscale” eilandje in de Nijl. Met een verdiende koffie op een zonnig terrasje zijn we dan terug een beetje op adem gekomen. Vandaar een taxi genomen (niet vergeten af te bieden!) naar Khan Al Khalili, dé shopping bazaar van de stad, waar als sinds de 14e eeuw van alles wordt verhandeld. Langs de ene kant een tourist trap, langs de andere kant wandel je door magische straatjes uit 1001 nacht met blinkende theepotten, stapels exotische kruiden, sheeshas (waterpijpen), tapijten- en lederwinkels terwijl op de achtergrond de Muezzin hoog van zijn minaret blaast…
Verleid door al die voorbijwandelende toeristen (ook wel: dollars op pootjes), laten de anders zo vreedzame Egyptenaren zich hier van hun meest opdringerige kant zien.
Een collega in Antwerpen, typeerde de Egyptische leefstijl als “IBM“. Eerst dacht ik aan een zoveelste ingenieursgrap, maar na een week hier kan ik enkel beamen dat alles gebaseerd is op Inshallah (“als God het wil“, iets wat steeds wordt gebruikt als iets over de toekomst wordt gezegd), Bukhra (letterlijk: morgen, in werkelijkheid: ooit of… nooit) en Malesh (geen probleem, we regelen dat wel).
Dus: groetjes uit Cairo en tot de volgende keer… Inshallah :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten