Terug naar een deeltje oudheid...

Dit weekend zijn we met de auto naar Alexandrië geweest, ook wel de hoofdstad der herinnering genoemd aangezien er veel van deze stad verdwenen is door aardbevingen en invasies.

Na een goede 2,5 uur rijden tussen de camions volgeladen met appelsienen, kruiden, dieren en de nodige verkeerschaos,…zijn we er op eigen houtje geraakt.
Je kan er langs de Corniche aan de middellandse zee uitstekend wandelen. Een bezoekje aan het fort van Quatbey, de plek waar ooit de beroemde “ Pharos vuurtoren” stond, bood ons een prachtig zicht op deze stad. Meer dan een eeuw geleden werd dit fort gebombardeerd door de Britten en nadien terug heropgebouwd.

Ook een bezoekje aan de “bibliotheca Alexandrina” is de moeite waard. Het is de vernieuwde versie van de vroegere “Grote Bibliotheek” waarvan niemand weet hoe deze ooit verwoest geweest is. Het is de grootste bibliotheek in de Arabische wereld. Alvorens naar ons hotel te gaan, nog even een koffie gaan drinken met de nodige baklava koekjes erbij ;-). Ons dessertje als vervolg van het zalige middagmaal in het “Tikka restaurant” waar ons een heerlijk menu met vleesspiesjes en speciaal brood aangeboden werd...
De dag nadien een uitstapje naar de paleistuinen van Montazah, momenteel het buitenverblijf van president Mubarak. Nog even een bezoekje aan de “City Center”, de gekende shopping mall van Alexandrië en dan huiswaarts, deels op kompas ;-)

Mmmmmm...

Gisteren was mijn ventje terug thuis na 3 dagen business trip "Qatar". Op de vlieghaven had hij 's werelds meest beroemde chocola voor mij gekocht als verrassing "de enige echte Cadbury" Wat schattig ! Een reep van 400 gram met noten en fruit en een andere van 400 gram met noten...ik kan u verzekeren dat ik er niet aan kan weerstaan. Hierbij dus een afbeeldingske om te watertanden...
Morgen begint ons weekend en ook hiervoor heeft mijn schatteke al gezorgd. Een leuke verrassing want we gaan naar Alexandrië overnachten in een charmant hotel !

Knuffel!

Via deze knuffel (ongeveer 10 jaar geleden gekregen van de lieve buren Denoyelle) willen we onze lieve ouders, broers en zussen, familie, collega's en vrienden een hartverwarmende knuffel geven voor alles wat jullie voor ons doen.

Aangekomen !

Na een goede 3 weken, is gisteren onze lading met spullen van België aangekomen.
Een mens verschiet wat hij allemaal heeft als je begint met het uitpakken, een hele karwei! Met 6 man, waren ze onze kleerkast naar de eerste verdieping aan het dragen, deze is enorm zwaar en ja, het was zonder kledij erin ;-).

Vandaag dus tijd om wat stoom af te blazen, letterlijk stoom afblazen want ik heb mijn dwarsfluit uit de kast gehaald en ben opnieuw beginnen spelen. Dat was vroeger wat moeilijk op een appartement maar eigenlijk mag ik deze passie niet laten vervagen. Een stuk van 7 bladzijden van Gariboldi weerklonk doorheen de compound en deed me aan de 8 jaar dat ik muziekschool gevolgd heb, terugdenken. Eens iets anders dan de gezangen van de moskee...

Star in the City

Lang geleden nog zo ziek geweest en bijna hele week moeten thuisblijven van werk met een keelontsteking. De wraak van Montezuma heb ik al eens meegemaakt op het kleinste kamertje gedurende mijn eerst reis naar Mexico, maar de vloek van de farao kan ook tellen :-)
Nu is het al véél beter, enkel nog een lastige hoest. Daarom hebben we het dit weekend wat rustig gehouden, ook omdat ik morgen voor enkele dagen naar Qatar vertrek op klantenbezoek.

In het noord-oosten van de stad, niet ver van de luchthaven, bevindt zich Citystars, de grootste shopping mall van Cairo en dus ook Egypte. GPS-loos maar mét ons auto-kompas zijn we er toch maar weer in geslaagd om vanuit het zuidwestelijke deel er te geraken zonder echt verkeerd te rijden. Eerst rustig een cappuccino´ke gaan drinken om dan het zeven-verdiepingen tellende shopping paradijs te trotseren. Je kan er echt alles vinden, ook de usual suspects als Zara, Mango, H&M, Starbucks, Costa Coffee, McDonalds, enz. In de Virgin Megastore hebben we ook ceedeeke gekocht van Amr Diab, de meest succesvolle Egyptische zanger die eveneens bekend is in heel de Arabische wereld.

In de namiddag zijn we terug naar het centrum gereden - weer naar Zamalek op het eilandje in de Nijl. Deze keer om ons eens te verwennen bij Abou el Sid, een bekend - nogal upscale - Egyptisch restaurant. Zelfs Omar Sharif zou hier ooit eens geweest zijn. Even later zaten we aan tafel met een hele hoop potjes voor onze neus met ronkende namen als: bessara, tahini, wara einab, fettah, molokhiyya, …
Bessara blijkt een dip te zijn van fava bonen vermengd met koriander - was nogal aan de zware kant; Tahini is vrij bekend en is crème-achtige pasta van sesam zaadjes. Gevulde wijnbladeren noemen ze hier wara einab.
Nathalieke had de fatteh gekozen, een Egyptische risotto met brood, yoghurt, een stuk vlees erop en tomatensaus. Molokhiyya is Egypte´s nationaal gerecht en is een soort slijmachtige soep van een spinazieachtige groente… heel lekker! Klink eigenlijk wel raar als je het allemaal zo leest :-)

Met een volle maag en Amr Diab´s (Arabische) wereldhit Wayah luid door onze boxen rijden we terug naar ons huisje met op de achtergrond de ondergaande zon en de onmetelijke woestijn.


Voor de liefhebbers: YouTube video van Diab´s Wayah:

Verrassing !

Wat een verrassing toen de postbode ons een pakketje kwam afgeven met een fotoboek vol leuke grappige foto's en mooie teksten van mijn lieve collega's op de boekhouding en receptie.
Dank je wel, jullie zijn schattekes ! Het fotoboek heeft al een mooie plaats gekregen!

De échte piramiden

Vorige week hadden we - per ongeluk weliswaar - nog enkele locals gechoqueerd door te zeggen dat we niet zozeer in de piramides van Giza geïnteresseerd waren. Je weet wel, die hoop stenen waar iedereen in de geschiedenisles over leert: Cheops, Chefren en Mycerinus - gebouwd rond 2500 vChr. (ja, ik heb dat opgezocht :-)) Toegegeven, dat was niet onze meest diplomatische “move”, want daarna viel het gesprek toch even stil :-) Natuurlijk hebben we daarna (vergeefs) proberen uitleggen dat het de sfeer rond de Giza piramiden niet juist zat met zijn opdringerige verkopers en kameeldrijvers. Bovendien is de omgeving rond de piramides volledig opgeslokt door de stad: weg charme dus.

Volgens onze reisgids zou er weliswaar een alternatief zijn in Saqqara, op 25 km rijden ten zuiden van Cairo. De 25km viel iets langer uit zonder kaart, met als resultaat dat we terug in Zamalek belandden. Eerst koffietje gaan drinken in gezellig cafeetje. Gelukkig was onze tweede poging meer succesvol: 2 uur na ons vertrek thuis kwamen we uiteindelijk aan op onze bestemming.

De Piramiden in Saqqara blijken nog ouder dan hun grote broers in Giza - gebouwd rond 3000 vChr. Het pronkstuk is de zgn. trappenpiramide en maakt deel uit van de dodenstad van het historische Memphis.
En inderdaad: de piramiden stonden in adembenemende setting op een woestijnachtig plateau van waaruit je het groene Nijldal mooi kon volgen. In de verte verschenen andere piramiden aan de horizon… waaronder die van Giza. Echt een aanrader voor onze bezoekers! Nu weten we de weg :-)

Weer een reden tot snoepen...

Vandaag zijn we 7 jaar en 8 maanden samen. Daarom willen we ons eens goed verwennen met de enige echt baklava's....

Dobberend op de Nijl in een felucca

Het zal een beetje treiterig klinken, maar terwijl onze Vlaamse internetradio waarschuwt voor sneeuw en ijzige wind, was het hier vandaag tegen 30°. Een mooie winterdag noemen ze dat hier.
We hadden afgesproken met een collega van Alcatel die deze voormiddag vrij was om ons enkele mooie plekjes van Cairo te laten zien. Voormiddag in de Egyptische betekenis dan wel, want daarna, pas om half zes had hij een volgende afspraak. De locals nemen hier vrij laat hun lunch, rond 3-4 uur. Had ik al gemerkt in de office de eerste week toen om één uur, terwijl mijn maag rammelde van de honger, iedereen rustig bleef verderwerken :-)


Om elf uur kwam hij ons oppikken, dan nog even langs Mohandiseen, een andere upscale residentiële wijk zijn fiancée oppikken. Wat is er beter dan op deze mooie dag een toertje te maken op de Nijl met een felucca, een oude Egyptische zeilboot. Zalig in het zonnetje op het water, een zuchtje wind deed ons bootje verderdobberen tussen de oevers van deze anders zo hectische stad. Hotels voor de rich and famous met namen als Marriott, Four Seasons, Grand Hyatt en Hilton liggen netjes langs deze prachtige rivier. Het eilandje met de Zamalek en Gezira (arabisch voor “eiland“) dat we gisteren bezocht hadden, konden we nu van een andere kant bekijken en ontdekten zo dat er een hele reeks restaurantboten aangemeerd liggen. Een ideetje voor een mooie zomeravond :-)

Na twee uurtjes stonden we terug aan wal, waarna onze gastheer ons meenam naar een restaurant van onze keuze. Hebben we geen seconde over moeten nadenken. Sommigen zullen weten dat we allebei grote aanhangers zijn van de Libanese keuken! Dit is ook ineens de reden waarom we nu onderuitgezakt liggen in de zetel :-)
Hommos en tahini-dips als appetizers en natuurlijk het goddelijke fatteh: brood, kip, rijst en look overgoten met yoghurt (klinkt inderdaad beetje raar maar smelt op de tong)! Een adresje om te onthouden, in een mooie setting waar je je in een grot waant van 1001 nacht.
Helaas breekt na deze nacht terug de werkweek aan… en kunnen we plannen gaan maken voor volgend weekend :-)

Chaos theorie

Na een weekje op adem komen en acclimatiseren, vonden we vandaag de tijd rijp om ons in de Caïrese chaos te begeven… met onze eigen auto. Spijtig genoeg ligt onze GPS in België op de zolder van Tante Juliette en eveneens spijtig is dat de wegwijzers - grotendeel weliswaar - Arabisch zijn…
Met de zon als ons kompas en wat opzoekwerk vooraf via onze afgetapte Wifi-internetverbinding (dank u buurman) zijn we zonder omwegen én brokken op onze bestemming geraakt in hartje Cairo: Zamalek, het meer “upscale” eilandje in de Nijl. Met een verdiende koffie op een zonnig terrasje zijn we dan terug een beetje op adem gekomen. Vandaar een taxi genomen (niet vergeten af te bieden!) naar Khan Al Khalili, dé shopping bazaar van de stad, waar als sinds de 14e eeuw van alles wordt verhandeld. Langs de ene kant een tourist trap, langs de andere kant wandel je door magische straatjes uit 1001 nacht met blinkende theepotten, stapels exotische kruiden, sheeshas (waterpijpen), tapijten- en lederwinkels terwijl op de achtergrond de Muezzin hoog van zijn minaret blaast…
Verleid door al die voorbijwandelende toeristen (ook wel: dollars op pootjes), laten de anders zo vreedzame Egyptenaren zich hier van hun meest opdringerige kant zien.
Een collega in Antwerpen, typeerde de Egyptische leefstijl als “IBM“. Eerst dacht ik aan een zoveelste ingenieursgrap, maar na een week hier kan ik enkel beamen dat alles gebaseerd is op Inshallah (“als God het wil“, iets wat steeds wordt gebruikt als iets over de toekomst wordt gezegd), Bukhra (letterlijk: morgen, in werkelijkheid: ooit of… nooit) en Malesh (geen probleem, we regelen dat wel).
Dus: groetjes uit Cairo en tot de volgende keer… Inshallah :-)

in de bloemekes gezet

Vandaag een eerste kennismaking gehad met onze huisbaas en... hij had een bloemeke bij.

Avondje uit

Vanavond trakteert mijn ventje in het restaurant van hotel “ Le Meridien”, en ja hij gaat zelf zijn weg zoeken tussen het immens verkeer van de Egyptenaren. Na effe rijden en gezoek konden we het restaurant binnen. Natuurlijk eerst nog een hindernis…we moesten aan de parkeerwachter ons rijbewijs tijdelijk afgeven opdat we op de parking mochten staan. Toen we binnenkwamen werd onze stoel al mooi naar achter geschoven en konden we al dat lekkers op de kaart gaan bestuderen…We hebben voor een heerlijke menu gekozen. Als voorgerecht kwam de ober aan met een hele reeks mezze…allemaal schoteltjes vol lekkers waar je het pittabrood in kan doppen. Zo kregen we hummus, een pasta van gemalen kikkererwten gemengd met olijfolie, deegpakjes met gehakt,…labneh, een kaasachtige yoghurtpasta met knoflook, gefrituurde deegpakjes met gahakt,…in , dan een mezze van chili en paprika…heerlijk gewoon!
Daarna kwam de ober met een mooi grilrooster af waar allerlei lekkers op lag. Een mengeling van vlees, ook “mixed grill” genoemd. Zo was er lam, kip, en kofta nl. kleine worstjes van gekruid gehakt die aan een spies gegrild worden….zalig gewoon.
En nu….tijd voor zoetigheid…een dessertenschoteltje met 3 balata’s (Arabische gebakjes), guave, druiven aarbeien en een mandarine…het lijkt wel of we in een sprookje van duizend en één nachten terechtgekomen zijn…

Eerste werkdag

Vanmorgend, eerste werkdag voor mijn schatje. Om half negen stond er iemand klaar die mijn ventje naar het werk bracht. Het zonlicht scheen om acht uur ‘s morgens al de kamer binnen. De tomaten hebben gisterenmiddag verder liggen rijpen in de tuin en vandaag hebben ze nog verder gerijpt want vanavond hebben we ze meteen al gebruikt voor de spaghetti. Gisteren hebben we Buffalo gegeten met doperwtjes en pekes en aardappelen. Je kan hier werkelijk bijna alles krijgen wat je in België kan eten. Ook stokbrood is hier heerlijk van smaak en ja zelfs chocola van Cote D’Or ligt hier in de winkelrekken! Vandaag al onze kleedjes netjes in de kleerkast gehangen en wat opgerommeld. Boven in de dressing een opblaasbaar zwembad gevonden, kan van pas komen want heb vanmiddag effe in ‘t zonneke gezeten, maar had toch al naar factor 30 gegrepen ;-) Geen wolkje aan de lucht …en dat noemen ze winter hier ;-).
De eerste werkdag van Serge is goed meegevallen. Zijn collega heeft hem nog een rondleiding gegeven van de omgeving en ja Serge heeft gereden ! Dat is niet zo evident in Egypte. Veel wagens steken hun lichten niet aan, snijden de pas af vlak voor je neus, pinken niet…echt macho gedrag ;-)
Een internetverbinding thuis hebben we nog niet. Om te skypen hebben we een stabiele verbinding nodig maar zodra deze er is, kunnen we telefoneren via pc.

Een handig weetje

Gisteren hebben we ontdekt dat je voor Egypte geen internationaal paspoort nodig hebt. Een gewone Belgische identiteitskaart is genoeg - je hebt dan wel pasfoto(s) nodig. Om te bewijzen dat we geen flauwe grappenmakers zijn kan je dit ook terugvinden op:
http://www.diplomatie.be/nl/travel/traveldocsdetail.asp?COUNTRYNAMENL=EGYPTE

Een nieuw jaar, een nieuw begin

Op 1 januari stonden we om 11.30 uur klaar in Zaventem om te vertrekken naar Egypte ! Vergezeld door onze lieve familie en bomma en een tasje koffie, waren we klaarwakker voor het avontuur. Na een vertraging en 4,5 uur vliegen, zijn we aangekomen in de vlieghaven van Caïro waar toekomstige collega’s van Alcatel Egypte klaarstonden om ons verder te loodsen door de douane en onze bagage te dragen. Met onze toekomstige auto werden we door een chauffeur opgepikt die ons richting “the 6th of October” in Gizeh bracht naar ons nieuw adresje…wat een verrassing ! Niet lang daarna, moe gaan slapen onder een sterrenhemel want in de slaapkamer is de plafond versierd met duizenden sterretjes… Net een sprookje.
De dag nadien werden we door het zonnetje gewekt. Een tripje naar de Carrefour om lekkers in huis te halen. Wie kon dat ooit denken dat je zo lang in een Carrefour kan rondhangen…? Torenhoge stapels groenten en fruit. Standjes met allerlei kruiden, dadels, noten, rekken vol met kazen, feta, rijst,…maar ook dekens, koffiemachines, laptops, kledij en zelf een man die je gekochte artikelen aan de kassa voor je inlaadt…Je zou voor minder wat meer groentjes eten als je weet dat 20 komkommers een halve euro kosten en een kilo boontjes ook…
Vanmiddag een beetje in het zonneke gezeten en morgen voor mijn schatje de eerste werkdag…spannend !